Adam - syn Stanisława Kazimierza oraz Janiny (z Troetzerów) Suzinów kształcił się w Warszawie. Dwudziestoletni wówczas Adam stanął przed ogromnym wyzwaniem. Po skończeniu liceum wizja wykształcenia zdeterminowała Adama do działania. Warszawa to miejsce, w którym wszystko się zaczęło. To właśnie tam kształcił się człowiek o wielkiej pasji i świetlanej przyszłości. Niektóre dzieci poszły w ślady ojca – inżyniera budowniczego, inne pielęgnowały swój talent muzyczny pod opieką mamy. Oznaczał się talentem muzycznym, o który dbała matka – założycielka tzw. chóru domowego.

Adam został muzykiem, kompozytorem i pedagogiem. Rok po ukończeniu szkoły poślubił Halinę Wiktorię Suzin (z Budzyńskich). Owocem tego małżeństwa była Barbara Jankowska (z domu Suzin). Halina była bardzo lubiana i szanowana przez rodzinę męża. Zmarła w wieku 25 lat z powodu zapalenia wyrostka. Osierociła roczne dziecko i zostawiła męża w głębokiej żałobie. Adam związał się z kolejną partnerką - Mirosławą Suzin (z domu Mrok). Poślubił ją w czerwcu 1932 r. Szczęście Adama i Mirosława przysłoniła córka mężczyzny. Nie kryła się z opinią, iż „Nazwisko panieńskie Mirosławy idealnie współgrało z jej inteligencją”. W 1938 roku na świat przyszło ich dziecko - Maciej Suzin (aktualnie emerytowany architekt warszawski). Kontakty przyrodniego rodzeństwa nie należały do udanych. Kiedy dzieci opuściły rodzinny dom (Barbara wyszła za mąż za Wiktora Jankowskiego, natomiast Maciej studiował architekturę), Adam poświęcił się pisaniu śpiewników, podręczników (np. wraz z H. Lisowską napisał „Śpiewnik dla klasy I i II”, wyd. w Warszawie w 1951 r.) oraz redagowaniu czasopism (np. „Śpiewu w Szkole”). Zmarł w 1982 r. w wieku 84 lat. Został pochowany w grobie rodzinnym Suzinów na Starych Powązkach, kwatera 66/(1/5).