Albin Niemczyk urodził się 5 II 1921 roku w Chełmku. Ukończył 7-klasową Szkołę Powszechną w Libiążu. Mając 16 lat wyjechał do Czechosłowacji. W Zlinie uczęszczał do Batowskiej Szkoły Pracy. Na skutek agresji hitlerowskiej w 1938 roku opuścił Czechosłowację. Po powrocie do kraju zatrudniony w Fabryce Obuwia Bata w Chełmku.

Po zajęciu Polski przez nazistowskie Niemcy skierowany do pracy w Zakładzie Obuwia "Ota" Otmuth. Po roku na wskutek złego traktowania Polaków , wprowadzenia przymusowego obowiązku noszenia na ubraniu znaku "P", porzucił pracę i ukrywał się w domu rodzinnym. W 1944 roku wraz z bratem Stanisławem i innymi osobami aresztowany, bity i torturowany. Najpierw przebywał w więzieniu gestapo, a następnie stał się więźniem obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen . Nr obozowy 5416. Odbywał tam ciężko pracę w kopalni granitu. Później więzień ewakuowany do obozów w Nordhausen, Harzungen i Mittelbaum-Dora. W Harzungen pracował jako cieśla, a w Mittelbaum-Dora pracował przy produkcji rakiet. Po powrocie w ojczyste strony zaczął pracować w Fabryce Obuwia w Chełmku. Od września 1945 roku zaczął naukę w Liceum Administracyjnym w Katowicach. Po maturze powrót do Chełmka. Później skierowany do Otmętu, gdzie uczył materiałoznawstwa i pomagał w organizowaniu Rady Zakładowej. Z powodu odmowy wstąpienia do partii nie mógł piastować funkcji kierowniczych. Zwolniony z pracy w Otmęcie, wyjechał do Szczecina, gdzie podjął studia wyższe. W 1961 roku zdobył dyplomy Politechniki Szczecińskiej i Akademii Ekonomicznej. Wyjechał na Śląsk, gdzie podjął pracę w Biurze Projektów Kopalń. Dla pogłębienia wiedzy z zakresu górnictwa rozpoczął naukę w Technikum Górniczym w Katowicach. W 1955 roku ożenił się z Wandą Mołatówną, z którą miał dwie córki, Elżbietę i Anetę.