Hanna była patriotką wielkiej miary, jak i wyjątkową pielęgniarką, która całe swoje życie oddała służbie chorym i potrzebującym. Jest przykładem pracowitości, sumienności, intelektu, wzorem dla pielęgniarek i innych. Jej zasadą życiową był ulubiony cytat ojca, Ignacego, z dzieł Konarskiego: "Nie masz zasług, to co my zowiemy zasługi, są tylko ku Ojczyźnie wypłacone długi". W latach 1917–1920 kontynuowała naukę w gimnazjum sióstr Urszulanek, które ukończyła egzaminem maturalnym z bardzo dobrym wynikiem. Zainteresowana legionami, ukończyła kurs pielęgniarski organizowany przez Amerykański Czerwony Krzyż u panny Stelli Tylskiej, przydatny w klinice chirurgicznej w Krakowie. W programie nauczania znajdowały się zabiegi, trochę anatomii i fizjologii, wiadomości z zakresu pielęgnacji.

Rozpoczęte studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego zostawiła dla podjęcia nauki w Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa. W międzyczasie zaczęła pracować w ambulatorium Stowarzyszenia Pań Ekonomek w Krakowie. W 1922 r. wyjechała z Krakowa i wstąpiła do Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa, którą ukończyła dwa lata później. Po przyznaniu przez fundację rocznego stypendium, Hanna postanowiła wyjechać do Francji. W Paryżu dokształciła się w Szkole Pielęgniarstwa Dziecięcego. W 1929 r. Hanna Chrzanowska opuściła krakowską Uniwersytecką Szkołę. Wchodził w sprzedaż jej własny miesięcznik pod tytułem "Pielęgniarka Polska". Pismo ukazywało się przez 10 lat, zawierało aktualne zagadnienia zawodu pielęgniarskiego. Publikowano tam artykuły lekarzy, naukowców i najważniejsze- pielęgniarek. Hanna przez cały rok 1931 pracowała na rzecz jednego z Ośrodków Zdrowia.