W latach 1914-1918, gdy w Polsce trwała I Wojna Światowa siedmioletni Marian znajdował się w Lublinie wraz ze swoimi rodzicami. Z pewnością te wydarzenia z dzieciństwa spowodowały, że chciał on poprzez wierną służbę odmienić losy ukochanej ojczyzny.

Ukończywszy szkołę powszechną Marian Miżołębski wstąpił do 5-letniego Państwowego Męskiego Seminarium Nauczycielskiego im. J. Słowackiego w Lublinie. Po ukończeniu tej szkoły w 1929 r. został zatrudniony przez Inspektora Szkolnego Lubelskiego jako nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 4 w Lublinie. Później został kierownikiem Szkoły Powszechnej I stopnia we wsi Dębszczyzna k. Bychawy. Cieszył się tam dużym poparciem mieszkańców oraz był doceniany za trud wkładany w pomoc uczniom. Był zawsze radosny i kochał wykonywać swoją pracę. W 1932 r. Miżołębski odbył przeszkolenie wojskowe w 8. Pułku Piechoty Legionów w Lublinie, a w 1934 r. brał udział w ćwiczeniach wojskowych. Następnie w 1935 r., otrzymał stopień podporucznika i został przeniesiony do rezerwy. Przydziałem mobilizacyjnym był 7. Pułk Piechoty Legionów w Chełmie. Warto wspomnieć, że 26.12.1935 r. zawarł związek małżeński z Zofią Śmigielską. Po dwóch latach urodziła się córka Danuta. Jednak porucznik nie mógł nacieszyć się rodziną i patrzeć na rozwój swojego dziecka. W lipcu 1939 r. przeszedł 4-tyg. ćwiczenia w Chełmie, a następnie został wcielony do 44. Pułku Strzelców Legii Amerykańskiej w Równem. Na początku był zadowolony ze swojej służby, jednak po pewnym czasie widmo wojny wywołało u niego poczucie lęku i obawy. Ze względu na trudną sytuacją polityczną pomimo zakończonych ćwiczeń nie otrzymał zwolnienia do cywila. Dlatego w 08.1939 r. wysłał list do swojej żony i prosił w nim aby Zofia wraz z córką odwiedziły go w Równem. Ich pobyt trwał kilka dni i ponieważ wybuchła wojna musiały wracać do domu. Rodzina zdążyła zrobić sobie jeszcze ostatnie wspólne zdjęcie. W 1939 r. po walkach z Niemcami na szlaku Tomaszów Maz.-Tomaszów Lubelskim dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie NKWD w Kozielsku.