Franciszek Bogucki przyszedł na świat 27.03.1896 r. w Strzeszkowicach, woj. lubelskie. Był najstarszym z siedmiorga dzieci. Mając dwadzieścia lat w 1916 r., został powołany do I Brygady Legionu Polskiego dowodzonej przez Józefa Piłsudskiego. W dniach 4-6 lipca 1916 r. wraz z legionem brał udział w bitwie pod Kostiuchnówką na Wołyniu. Były to działania opóźniające Legionów Polskich przeciwko oddziałom rosyjskiego XLVI Korpusu Armijnego, prowadzącego walki w ramach ofensywy Brusiłowa. Franciszek Bogucki pozostał w składzie Legionów Polskich do ich rozwiązania. Po zakończeniu I wojny światowej wyjechał z rodzinnych Strzeszkowic do Łodzi.

Wraz z wybuchem wojny polsko-bolszewickiej Franciszek Bogucki dobrowolnie zgłosił się do wojska. W latach 1919-1920 r. brał udział w ofensywie na Wilno. Pozostał tam do 1920 r., kiedy to zarządzono odwrót, wycofując się z rosyjskiego oblężenia. Z niewiadomych przyczyn dostał się do Brześcia, gdzie następnie został powzięty do niewoli sowieckiej razem ze współtowarzyszami broni. Po zakończeniu działań wojennych Franciszek Bogucki powrócił do Łodzi i założył rodzinę. W 1923 r. poślubił Teofilę z d. Wężyk. Następnie na świat przyszła dwójka dzieci, Ludwik (ur .03.1924 r.) oraz Zbigniew (ur. 02. 1938 r.). W tym czasie dalej podejmował zatrudnienie w przemyśle włókienniczym. W 1936 r. Franciszek Bogucki wraz z rodziną przeprowadzili się w rodzinne strony do Lublina. Zamieszkali wówczas przy ulicy Wspólnej 42. Następnie Franciszek podjął pracę jako woźny w magistracie. Za uratowanie swojego dowódcy Przewodniczący Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości, zgodnie z zarządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 21.04.1937 r., odznaczył Franciszka Boguckiego Krzyżem Niepodległości. W okresie II wojny światowej Franciszek nadal pracował w ratuszu miejskim, nie biorąc udziału w działaniach zbrojnych. Posadę utrzymał do lat siedemdziesiątych XX w. Zmarł w 16.06.1982 r. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie.