Józef wrócił do Polski w grudniu 1919 roku, kiedy sytuacja w kraju była trudna. Na początku 1920 roku dostał skierowanie do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Częstochowie. Musiał udać się tam pieszo a to aż 85 kilometrów drogi podczas srogiej zimy. Po przybyciu do Grodna został wcielony do 3 Pułku Piechoty Legionów i przeszkolony na specjalizację saper-miner. Pod koniec lutego 1920 roku został wcielony do Kompani Zapasowej Saperów nr 3 a następnie do 18 Batalionu Saperów. Batalion, w którym służył Józef budował umocnienia w Brześciu i realizował inne tyłowe zadania. Gdy nie udało się obronić twierdzy musiano rozpocząć odwrót w kierunku Warszawy, gdzie na początku sierpnia 1920 roku przygotowywano się do obrony Stolicy.

Józef w 1922 roku został przeniesiony do rezerwy. Powrócił do swojej rodzinnej wsi, gdzie pracował w gospodarstwie. Przez pewien czas pracował również za granicą, gdzie poznał swoją późniejszą żonę. 5 czerwca 1926 roku pobrali się. Józef regularnie stawiał się na szkolenia rezerwistów, o czym świadczą wpisy w książeczce wojskowej.
Wczesnym rankiem 1 września 1939 roku mieszkańców wsi obudziły przelatujące samoloty oraz wybuchy bomb w pobliskim Wieluniu. Józef spakował rodzinę i najcenniejszy dobytek. Wraz z innymi rodzinami uciekali ze wsi w kierunku Łodzi. Po drodze niemieckie Lotnictwo z premedytacją ostrzeliwało kolumnę cywili. Przed Łodzią uciekinierów zatrzymało niemieckie wojsko i rozkazało wracać do swoich domów. Po jakimś czasie zaczęły się deportacje i wywózki mieszkańców wsi, ponieważ okolice Praszki i Wielunia zostały wcielone do Rzeszy. Gdy front zbliżał się do okolic Wielunia wszyscy niemieccy osadnicy w panice zaczęli opuszczać gospodarstwa by wyruszyć na zachód. Całą noc poprzedzającą ucieczkę Niemcy bili świnie i pakowali co tylko się dało ze zgromadzonego dobytku.
Po pewnym czasie do wsi wkroczyła Armia Czerwona. Józef doczekał się dwóch córek. Po wojnie pracował w Wieluniu, a później w hucie Chorzów. Przez cały okres komunizmu w kraju, jego pamiątki po wojnie z bolszewikami były starannie ukryte w domu. Obawiał się, że przez walkę w tamtym okresie może mieć problemy. W nowej komunistycznej rzeczywistości wojna z bolszewikami była tematem tabu. Jednak pamięć o tamtych wydarzeniach była zawsze obecna. Józef zmarł 29 listopada 1990 roku.