Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. wstąpił ochotniczo do tworzącego się Wojska Polskiego, początkowo służył w 1 Lotniczym Batalionie Uzupełnień przy Bazie Wojsk Lotniczych w Warszawie, następnie w Batalionie Rezerwowym 5 PP Legionów Józefa Piłsudskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy plutonu w 101 Rezerwowym Pułku Piechoty Dywizji Ochotniczej.

Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej zdał w 1922 r. eksternistycznie maturę w Gimnazjum Państwowym im. Adama Mickiewicza w Warszawie, następnie przez 5 semestrów studiował w Wyższej Szkole Handlowej, równocześnie pracując w banku.
Brał udział w kampanii wrześniowej jako oficer sztabu Armii „Karpaty”. 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską gdzie został internowany. Uciekł do Budapesztu a gdy wyrobił paszport udał się do Francji i został skierowany do 3 Dywizji Piechoty PSZ na stanowisko oficera sztabu dywizji. W tym czasie ukończył Wyższą Szkołę Wojenną a po kapitulacji Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Przeszedł szkolenie konspiracyjne ze specjalnością dywersji i 7 kwietnia 1942 r. został zaprzysiężony jako cichociemny w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. Zrzutu dokonano
3/4 września 1942 roku na placówkę odbiorczą „Ugór”. Po aklimatyzacji dostał przydział do Okręgu Białystok AK na stanowisko szefa Sztabu Okręgu. Jako dyplomowany podpułkownik pełnił obowiązki oficera operacyjnego sztabu, a później zastępcy komendanta Okręgu. W wielkim stopniu przyczynił się do rozwoju struktur AK w Okręgu. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na Podlasie pozostał w konspiracji, w marcu 1945 r. został zaatakowany przez oddział sowieckiej NKWD, w czasie bitwy został ranny i ujęty,
przebywał w więzieniu w Białymstoku, po czym przewieziono go do więzienia mokotowskiego. Został oskarżony o przynależność do AK. Na mocy amnestii po 6 miesiącach wyszedł z więzienia w Rawiczu. Zmarł w 1968 roku w Warszawie.