W 1917 r. powrócił do Lwowa z Żywca, dokąd ewakuował się z rodziną w 1914 r. przed frontem i gdzie zdał maturę. Jesienią 1917 r. podjął studia na Wydziale Chemii Technicznej Politechniki Lwowskiej. Dnia 1 listopada przerwał studia na II roku Politechniki Lwowskiej i stanął do boju przeciw Ukraińcom w obronie Lwowa. Wraz z podobną sobie młodzieżą, zwaną później „Orlętami Lwowskimi”, walczył w szeregach I Batalionu Kolejowego. Za okazaną dzielność otrzymał Odznakę Honorową „Orlęta”.

W sierpniu 1919 r. podjął studia, a od lipca 1920 r. walczył z bolszewikami w V Lwowskiej Dywizji Piechoty i III Dywizjonie 4 Pułku Strzelców Konnych. Od grudnia 1920 r. studiował i w 1922 r. uzyskał dyplom inżyniera chemika. Od 1921 r. pracował w Katedrze Technologii Chemicznej II i Mikologii Technicznej Politechniki Lwowskiej, a w 1925 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1927 r. odbył staż naukowy w Berlinie i w Kopenhadze. W latach 1928-1946 r. był kierownikiem Katedry Technologii Rolniczej Wydziału Rolniczo-Lasowego Politechniki Lwowskiej w Dublanach k. Lwowa. W 1929 r. zorganizował tam Państwowe Kursy Gorzelnicze, a w 1938 r. Stację Fermentacyjną. W latach 1929 i 1930 odbył staże w Weihestephan (Niemcy) i Instytucie Pasteura w Paryżu. Od 1935 r. wydawał pismo „Sprawozdania i Prace Gorzelni Doświadczalnej w Dublanach”. Habilitował się w 1938 r.
21 września 1939 r. w Dublanach nakarmił, przenocował i przebrał w swe ubranie gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Jego mundur, po latach przesłał tajnie do Londynu. W latach 1939-1941 wykładał w powołanym przez sowietów „Instytucie Rolniczym w Dublanach” i był prezesem „Profsojuza” (związku zawodowego). Uratował wielu przed uwięzieniem i zsyłką i organizował pomoc rodzinom ludzi deportowanych i bez pracy. Był komendantem placówki AK. Za okupacji niemieckiej w latach 1942-1944 wykładał na „Fachowych Kursach Gorzelniczych” wg programów studiów wyższych.
W lipcu 1946 r. wyjechał do Wrocławia i został kierownikiem Katedry Technologii Rolniczej Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. W Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu był jej rektorem i prorektorem oraz prodziekanem i dziekanem Wydziału Rolniczego. Zmarł 11.03.1962 r., w Kudowie Zdroju. Był specjalistą z technologii i chemii skrobi oraz słodownictwa. Jego publikacje, cytowano w zagranicznych podręcznikach. Był odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Odznaką „Orląt Lwowskich”.