W momencie odzyskania przez Polskę niepodległości Agnieszka Andrusiak z domu Piątek miała 23 lata. Została wychowana w dychu katolicko-patriotycznym i podczas I wojny światowej krzepiła duch patriotyzmu wśród rówieśników. Uczyła postaw patriotycznych i języka ojczystego poprzez czytanie polskich książek.

Do wybuchu II wojny światowej Agnieszka mieszkała w Rzeszowie. Tam urodziła swoje dwie córki: Janinę i Marię. Rzeszów był miastem, gdzie mieszkała bardzo liczna diaspora żydowska. Agnieszka wraz z rodziną mieszkała bardzo blisko miejscowego getta. Pomimo grożących represji za pomoc Żydom, ryzykowała życie, aby ocalić jak najwięcej Żydów. W domu ukrywała żydowską dziewczynkę. Niemcy odkryli tę tajemnicę w 1940 roku, a karą za niesubordynację było zesłanie do austriackiego obozu. W trosce o dobro i życie córek, ze względu na trudne warunku obozu podjęła udaną próbę ucieczki wraz z córkami. Osiedliła się wraz z rodziną na Ziemiach Odzyskanych, w Nacławiu, za Polanowem. Nigdy nie czułą się związana z terenami Pomorza Zachodniego.