W latach 1906-1913 Estera uczęszczała do szkoły normalnej i wydziałowej im. Klementyny Taśkiej w Krakowie, a w okresie wojny pobierała nauki prywatne. Do egzaminu maturalnego przystąpiła w 1920 roku. Uczęszczała wtedy do Gimnazjum św. Jacka w Krakowie.

2 lipca 1926 roku uzyskała stopień doktora filozofii w zakresie botaniki na podstawie rozprawy "Wpływ czynników zewnętrznych na wzrost przedrośli niektórych gatunków paproci". Jej promotorem była profesor geologii Władysława Szajnocha, a opiekunem
profesor Kazimierz Rouppert. W roku 1926 wzięła ślub cywilny z Ludwikiem Broderem. Przeprowadziła się do Łodzi, gdzie została nauczycielką biologii i geografii w Gimnazjum Hochsteinowej. Swoją praktykę zawodową odbyła również w Gimnazjum Żeńskim Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich w Łodzi. W Gimanzjum Hochsteinowej pozostała do wybuchu II wojny światowej. Estera cieszyła się nienaganną opinią. Była dobrym, lubianym pedagogiem, oddanym młodzieży. W latach 1929-1930 zdała wymagane egzaminy naukowe przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Krakowie w zakresie botaniki z zoologią i geografii z geologią. Będąc naukowcem-botanikiem specjalizowała się w filozofii rozwoju. Jej jedyną publikacją naukową była rozprawa doktorska, która ukazała się w "Sprawozdaniach z Czynności i Posiedzeń Polskiej Akademii Umiejętności". W grudniu 1939 roku, wraz z rodziną, została wysiedlona z Łodzi
i z powrotem trafiła do Krakowa. W marcu 1941 trafiła do getta krakowskiego, gdzie kontynuowała działalność nauczycielską. Dwa lata później trafiła do obozu koncentracyjnego w Płaszowie. Zginęła w 1944 roku, gdy została przeniesiona do Obozu koncentracyjnego w Ravensbruck. Zginęła tam z wyczerpania.